Odwieczny bój o wiersz

Na bladych wzgórzach klęczą rycerze
W dłoniach trzymają pióra gotowe
Składają swoje myśli w ofierze
Atłas papieru, słowa matowe

Walczą z honorem, bronią przekonań
Kroczą dostojne między stronami
Dumni, świadomi swoich dokonań
Na noże idą z wiatrakami

Na polu bitwy wciąż nieustannie
Wrogiem kałamarz, w którym dna nie ma
Szukają rymów bardzo starannie
W końcu polegli, dopada wena

Twarze, uczucia, spod ręki płyną
Miejsca, zdarzenia, romanse, zbrodnie
Wybrane wartości, nigdy nie zginą
Dowódcę będą reprezentować godnie

Armia wyruszy zaraz o świcie
Druk jeszcze mokry, okładka twarda
Lepiej żyć tak niż tkwić w niebycie
Tutaj, na z Twoim podpisem kartkach

Wszystkim spędzającym noce ciekawiej ode mnie...

autor

Głos z szafy

Dodano: 2004-08-21 03:16:11

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 120

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie