odwrotnie

Michałowi

Daleko od słów
Blisko uczuć

Jednak nie

Odwrotnie

Słów fontanna spływa
Uczucia skrywane
Jak maleńki strumyczek
Nieśmiało przed się uciekają
By nie zostać zauważonymi
Ani zatrzymanymi

By być
Jak ptaki wysoko ponad wszystkim

Jak woda
Której nie sposób zatrzymać
Bo między palcami ucieka

Jak powietrze
Bez nich żyć?
A z nimi jeszcze trudniej

Jak drzewa w parku
Nieśmiało sponad nas spoglądają
Jest ich tak wiele
Niby takie same
A jednak nie ma dwóch identycznych

Patrzą
I widzą
Żenadę ludzkiego czucia
Głowy w piasku schowane
Aby nie było ich widać

Przecież przypadkiem
Ktoś może się czegoś domyślić

Ludzkie uczucia
Uciekają
Pomiędzy nami się rozpływają
Nim jeszcze dostrzec je
Między sobą zdążymy

Uciekamy przed nimi
By nie otworzyć serc naszych
Bo ogołoceni
Odziani jedynie w uczucia
Boimy się lubieżnych spojrzeń
Także swoich

Boimy się że ktoś
Będzie wiedział o nas
Coś ponadto
Że jesteśmy

Pod ogromnym drzewem osamotnienia
Szukamy liścia
By ukryć nasze twarze zaczerwienione
Przed tłumem ludzi którzy
Nie zauważając nas
Czekają aż ktoś liścia nie znajdzie
I wreszcie pokaże

Jak być człowiekiem
Jak kochać
Jak być wśród innych
Ale nie samotnym

Jak żyć odwrotnie

....jestem.......

autor

myszka0511

Dodano: 2005-09-16 18:30:15

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie