Ogień

Ogniu, ogniu, ogniu – masz dwa oblicza!
Jedno dobre, miłe i wesołe.
Drugie złe, nieprzyjemne,
pełne goryczy i rozpaczy.
To pierwsze niesie ze sobą
ciepło i radość.
To pierwsze kojarzy się z tańcem.
Wokoło rozlega się trzask,
który jest muzyką i śpiewem.
Iskry tańczące i rozbawione
to tancerze.
Niesiesz ze sobą niesłychaną jasność.
Rozświetlasz naszą drogę.
Twoja iskra rozpala,
leczy ciało i duszę.
Niesiesz sobą pomoc ludziom.
Twoja iskra rozpala ognisko,
Pomagasz ludziom ugotować strawę.
Sprawiasz, że czujemy
twoje ciepło i zapach.
Sprawiasz, że możemy cię dotknąć.
Jesteś namacalny i rzeczywisty.
Jesteś dla naszego ciała balsamem.
Wtedy jesteś dla nas przyjacielem.
To drugie twoje oblicze
sprawia cierpienie.
Cierpienie zależy
od twojej siły i mocy.
Kiedy się rozgniewasz
– nie można już ciebie okiełznać.
Zaczynasz spalać – palisz wszystko,
co istnieje wokół ciebie.
Twój żar ogarnia wszystko,
Twój zapach staje się
nie do zniesienia.
Dym, który wtedy wydzielasz
- wchodzi do oczu, uszu i nosa.
Sprawiasz, że zaczynamy się dusić.
Wokół ciebie staje się ciemność.
Wtedy sprawiasz, że gubimy się
I nie możemy
odnaleźć już dalszej drogi.
Wszystko obraca się już
w niwecz, w ruinę.
Wtedy jesteś naszym zajadłym wrogiem.
Ogniu, ogniu, ogniu
– dał nam ciebie nasz dobry Bóg
Jako światło na drogę do Nieba!
Wciąż nie potrafimy z tobą postępować,
Ciągle się ciebie uczymy
– nie znamy twoich granic.
Ciągle jesteś dla nas tajemnicą!!!

Joanna Es - Ka

autor

Joanna Es - Ka

Napisany: 2010-07-13 Dodano: 2014-04-16 10:35:03

Ten wiersz przeczytano 957 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie