Ojczyzna w potrzebie

Ciekawe jak dlugo na to bedziemy musieli patrzeć...... Zastanówcie się

Ojczyzno moja, matko moja, domie mój
Gdzie się teraz podziewasz ?
Oglądając świat oczyma coraz starszymi
Widzę jak powoli giniesz

Jak Jezus w swej ostatniej drodze zostaje
Wyszydzony i upokorzony tak ty w oczach
Tych, którzy przed latami bali się twoich dzieci,
Twoich orląt białych. Jesteś teraz motywem do żartów
I drwin. Widząc twoje upadki w sercu odczuwam ból.
Przeraźliwy krzyk jaki nosze w sobie jest nie w sposób do
Opisania. Tymi, którzy określają się mianem twoich potomków
Teraz Cię wyprzedają, a z ich ust wypływają tylko czcze słowa. Pomogę
nieść krzyż jakim jest głupota ludzi, Polaków, twoich dzieci.

Czy tylko mnie poruszyło serce i pomagam konającemu na mych oczach?
Czy tylko ja wiem co znaczy oddanie swojej jedynej matce?
Czy tylko ja wiem ile ludzkich istnień dało się pogrzebać abyśmy teraz
mogli żyć wychowywani przez naszą matkę?

Ci, którzy określają się mianem twoich synów i córek
Za twoimi plecami Cię sprzedają niczym Judasze za marne
Srebrniki.
Stojąc teraz sam bez nadziei i wiary w ludzką dobroć
I tylko z uczuciem miłości wobec Ciebie. Spoglądam
W niebo i widzę orła białego, który niczym pan
przestworzy wzbił się wysoko w niebiosa. Z rozpostartymi
skrzydłami ukazuje całą swoją siłę, zarazem piękno tkwiące w nim.
Teraz już wiem, że warto mieć nadzieje i wiarę we sny, ażeby każdy z nas
Zobaczył to co może jest już bliskie.

Gdzie jesteś polsko?
Pytam, lecz nie poszukuje
Odpowiedzi na to.

;(;(

autor

Sergiej.WKS

Dodano: 2007-07-02 10:34:52

Ten wiersz przeczytano 801 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie