Ojczyzno!

Wypełniasz mi Sobą wszystkie dni,
szepczesz do poduszki kołysanki z życia,
uczyszmnie pierwszych kroków i...
dajesz mi Siebie -do spożycia.

Otwierasz mi drogę w szeroki świat,
by mnie nauczyć Mickiewiczowskiej tęsknoty.
Mówisz,że nie żałujesz tych lat,
które spisały karty historii.

Przekazujesz mi Swoje wieków doświadczenia,
bym czuł się właścicielem przeszłości.
I wrósł w Twą Ziemię jak inne drzewa,
którym całunem okryłaś kości.

Szepczesz do ucha o Wielkich Polakach,
którzy walczyli ,za Ciebie ginęli
i wkładasz w dzioby przelotnych ptaków
pieśń o ich czynach,
byśmy nie zapomnieli.

Pytasz mnie cicho,czy mam marzenia
byś mogla być tych marzeń częścią.
Zapewniam Cię Polsko,że marzę o jednym,
byś była w nas młodych prawdziwą miłością.

I powiem Ci jeszcze cicho,na ucho
nie chcę wyjeżdżać,szukać wielkości
chciałbym więc tylko skromnie poprosić:
-Pomóż mi z Sobą wejść do przyszłości.

autor

Pawlus

Napisany: 2006-03-02 Dodano: 2006-03-03 07:00:23

Ten wiersz przeczytano 652 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie