OKAHE
"Technicznie zyjemy w epoce atomowej, uczuciowo ciągle tkwimy w epoce kamiennej" E. Fromm
świat biegnie, jak połamany bawół
połamany w pół, biegnie
zabijając sie o kończyny przednie
na wskroś przeszyty żądzą obrazu
nie zabijaj zegara, zegara nie katuj
autora nieznanego, anonima z blokowiska
prowadzącego kreski czasu, na stryczek
przekreslony czerwonym znakiem zakazu
technologie wyprzedzają uczucia
a marketing zbiera żniwo ofiar podniety
którzy patrząc w ekran uświadamiają
sobie... potrzeby
i pragną i spać nie mogą, jak nękani przez
obraz
z ukochaną osobą, która gdzieś tam w
wielkim swiecie
samotnie wita dzień i wędruje do pracy,
potem z niej wraca
i topi sie, wtapia sie w noc, jak w cud
oazy
bezdźwiecznie, bicie serca już dawno
przestało coś znaczyć
niewiele wiecej czujemy od ludzi
pierwotnych
przecież gniew, smutek, nienawiść... nasze
wynalazki
powinny jako mało użyteczne być na rodzaj
kamiennych kół
w samochodach ludzi z Bedrock... dziś już,
technologicznie przestarzałych,
gościć w muzeach bardzo rzadko
odwiedzanych...
my rozwinelismy gniew i nienawiść do siły
bomby atomowej
a miłość w miejscu stoi... i patrzę z
zazdrością
na indian jak potrafią trzeźwo myśleć,
kochać i szanować siebie i ziemię.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.