OKALECZONA MIŁOŚĆ
Nasza miłość nie miała nadziei
Ciężką wadą już w łonie skażona.
Los pozbawił ją skrzydeł srebrzystych
Za to tylko, że przyszła spóźniona.
Narodziła się z Twego uśmiechu,
W blasku źrenic, co do mnie się śmiały.
Wirowała w spojrzeniach niewinnych,
Które w tańcu mnie tak podziwiały.
Gdy wyjrzała na świat z twoich oczu,
Rozglądając się wokół bezradnie
Zrozumiała, że reszta istnienia
W inwalidzkim jej wózku przypadnie.
W mig pojęła, że w słońce nie wzleci,
Gdzie ogrzeją ją ciepłe promienie,
Bo obrączka, co lśniła na palcu
Zbyt brutalnie ściągała na ziemię.
Złoty krążek w jej oczach był kulą,
Która wolno za nogą się wlecze
I dzwonieniem łańcucha ostrzega,
Że z więzienia się już nie uciecze.
autor
Barbara Ponikarczyk
Dodano: 2008-03-25 10:53:12
Ten wiersz przeczytano 729 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
wiersz bardzo ładny...i ma tak wiele wątków,że nie
wiem,który skomentować...więc powiem tylko,że
prawdziwa miłość nie może być skażona czy kaleka...
No właśnie obrączka na palcu, jak kajdany na rekach ,
cvzasami sa ogromnym ciężarem.
Osobliwe spojrzenie na temat. Ciekawy wiersz
Czasem miłość napotyka obrączkę i nie umie z tym
walczyć, a czasem istnieje pomimo. Ja tu widzę trzy
osoby i duży dramat. Zwięźle i z metaforą, brawo.
wiersz bardzo piekny i prawdziwy...miłośc nie wybiera
i nie zważa na obraczkę, bardzo lubię twoje wiersze
ponieważ są dopracowane i prosto z życia
Ten smutny, prawdziwy, przepiękny wiersz ubarałaś w
piękne metafory, czym ujęłaś mnie za serce...i nie
tylko słowami...lubię twoje wiersze bo odnajduję w
nich siebie...Brawo bo jest śliczny i dopracowany...
Ciekawe ujęcie tematu, wręcz osobliwe. Obrączka na
palcu , niestety i zobowiązuje i zakazuje , a także
nakazuje pewne schematy uczucia.Czsaami nie
preszkadza, a czasamii jest wielkim cięzarem, niestety
.Ładny wiersz
hmm...nie tylko obrączka jest ograniczeniem,ale
wpojone zasady ,które nie pozwalają rozkwitnąć
miłości... życiowy,smutny wiersz
Twoja obrączka na palcu jest jak zadra w sercu, trudno
ją zdjąć. Wiersz przejmujący, daje do myślenia nad
przysięgą, i że cię nie opuszczę aż...
Nawet największy wróg nie mógł by powiedzieć
inaczej o tym wierszu. Jest piękny, ma życiowe
przesłanie, jest dopracowany w każdym calu
z zachwycającymi metaforami. Piszesz cudowne
wiersze. Jeden plus to za mało .