okno
jest chyba wystarczające dla mnie
otwarte na świadomość i obserwację
na chwilę rozrachunku
mój landszaftowy świat w którym
próbuję poznać imię swojego zbawiciela
lecz ziemia za każdym razem drży pod nogami
nie bardziej samotna ode mnie
autor
Mirabella
Dodano: 2016-03-30 13:01:33
Ten wiersz przeczytano 863 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Witaj Mirabello,
fajna refleksja nad ? każdy może sobie dopowiedzieć.
A że samotne we dwie to też niestety rzecz znana.
Drży bo żyje.
Gratuluję pomysłu.
Serdecznie pozdrawiam.
świetna miniatura, ciepło pozdrawiam
Dobre mnini:)
Dobra miniatura z refleksją
intrygujący, zatrzymuje Pozdrawiam:))
Interesujący
- pozdrawiam -
Jedni mają okna pełne radości..drudzy smutku i
nienawiści.Taki jest świat.Pozdrawiam
każdy ma swe okno przez które poznaje
świat,,,pozdrawiam :)
superos pozdrawiam
i to okno otwarte... na wolność, czy ostateczność;
interesująco
ciekawie skomponowana refleksja i jakoś tak
naprowadziła mnie na wspomnienie św Faustyny, która w
swoim dzienniczku zapisała: "zapytałam się (...) dusz,
jakie ich jest największe cierpienie? l odpowiedziały
mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to
jest tęsknota za Bogiem"... u Ciebie Mirabello okno
szeroko otwarte - i to jest piękny symbol...
serdeczności.
nawet gdybym nie miał,
to świadomość, że żyję
okno na świat zawsze sobie wybije..
bardzo dobry -zatrzymuje:)
Warto się zatrzymać i dokonać rozrachunku. Wiersz
zatrzymuje.
Człowiek to taki stwór który całe życie szuka, pyta i
wątpi, drąży wciąż głębiej, wspina się wyżej. Wciąż mu
mało odpowiedzi.
Osobiście mam nadzieję, że kiedyś wszystko stanie się
jasne :o)