W okolicach słabości

Przybyły do mnie demony pewnej nocy.
Ze zdradzieckim uśmiechem
wyszeptały, że potrzebują pomocy.
Ich słowa były cichym echem
kawałków duszy, cząstek mojej słabości.
Śmiały się wraz z wypowiedzianą prośbą,
czuły ciemność w dzikiej zapalczywości.
Podałem im rękę, którą złapały groźbą
nienasyconej otchłani, namawiały do zaprzeczenia
czystości władającej ideami własnej prawości.

Pozbądź się wyższych celów i spokojnego dążenia
do ich ziszczenia - powtarzały w ukrytej złości
- pobaw się z nami odwiecznymi kłamstwami,
zagramy wspólnie w grę egoistycznego odnowienia.
Zobaczysz, spełnienie przyjemności darami,
twoje w brew siebie działania, to nasze zadowolenia.

Niechętnie słuchałem, lecz im dłużej prawiły,
tym bardziej czułem, że powoli brakuje mi siły.
A demony rozłożyły swoje rogi,
w każdej pokusie czyn błogi.
Zamiast przeciwdziałać, to ponownie pomogłem
oswoić się im z miejscem odwiedzin.
Teraz wiem, że nie wszystkie wygonie,
jakkolwiek byłyby czyste moje dłonie.
Kolejne przeciwności naokoło i w sobie.
Cóż, trzeba dalej iść z wszystkim na głowie...

(ściskają raz mocniej, raz słabiej,
a Ty wietrze determinacji wiej)

autor

Maki40i4

Napisany: 2014-07-10 Dodano: 2014-07-10 00:46:31

Ten wiersz przeczytano 823 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie