okres połowicznego rozpadu

Świetny wiersz, z refleksją uniwersalną, szeroką.
Można rozumieć w odniesieniu do jednostki, ale także
do społeczności połączonej wspólnym czasem lub jakąś
cechą czy inicjatywą. Ukłony i pozdrowienia dla Autora
:-)

podoba mi się wiersz i przesłanie

Piękna i mądra miniatura.
Pozdrawiam.

Tak jest, kiedy człowiek staje się sprzedajny, wtedy
rozmija się z prawdą w nas.
Podoba się bardzo. :)

niesamowity wiersz...
o tym jak prawda o nas samych rozmija się z naszymi
wyobrażeniami i legendami tworzonymi na własny
użytek...
prawda w filozofii jest zupełnie inna od tej, którą tu
zaprezentowałeś;
Twojemu wierszowi najbliżej chyba do Szymborskiej:
"tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono";
pozdrawiam z podziwem Ciebie i całą Watahę:)

dobre mini. Sami nie oceniamy się obiektywnie, a inni,
no cóż...

Świetna miniaturka.
Prawdę najłatwiej dostrzec, będąc nieco z boku...
Pozdrawiam serdecznie :)

:)

Prawda o nas to coś bardzo subiektywnego. Skąd mamy
wiedzieć, co jest prawdą? Wiersz z polotem, co wizję
ma i nad poziomy ulata. :)

Ciekawa refleksja. Skłaniasz czytelnika do rozbudzenia
wyobraźni nad ujętym zagadnieniem owego rozpadu.
Z tą prawdą bywa różnie, ale myślę że z pewnością
jest tak jak piszesz.
Pozdrawiam.
Marek

Witaj.:)
Z przyjemnością przeczytałam, ten krotki otwór, który
zawiera, ogrom prawdy.

Zdecydowanie, na TAK!, dla miniatury i przekazu.

Otwór muzyczny E. Morricone, świetnego kompozytora, to
również potwierdza.

Pozdrawiam.:)

Super mini, to prawda, myślę, że czasem może żyć
niestety w plotkach o nas, albo w pamięci naszych
bliskich, albo np, w postaci zafałszowanej prawdy, gdy
np z bohatera robi się zdrajcę,
bardzo ciekawa refleksja w kilu słowa zawarta, dobrego
wieczoru życzę, Wilku.