Okruchy życia

Zabrano mu jego
godność,
na którą zapracował miłością.
Odebrano miłość –
postąpiono podle.
Skradziono myśli
spisane na skrawku papieru.

Został sam, pełen bólu,
goryczy i żalu...
Cóż mogłoby się wydarzyć,
by stał się na nowo człowiekiem?

On o tym nie myśli.
Tylko zakłada na nagie
stopy
stare, podarte trzewiki.

Będzie szedł drogą miłości
i nikt nie powie,
że miał lekkie życie...

autor

BaskaCzyliJa

Napisany: 2006-03-02 Dodano: 2006-03-13 16:24:17

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie