Ona.

Odpowiedzialna za wszystie błędy ludzkości
W wietrznym strachu przed uczuciem prawdziwej miłości
Nie widzi sensu swego istnienia
Radość na smutek ciągle zamienia
Smutek - gdzieś w głębi jej oczu goszczący
Smutek - zagładę jej duszy niosący
Popatrz - pocięte cąłe jej ręce
I znów, znowu szuka , żyletki w łazience
Psychiczne cierpienie krwią swą zastępuje
Uparcie pytając "kogo oszukuję?!"
Ona
- która gardzi sobą samą
Ona
-co boi się być kochaną

...i krew co ulgę przynosi , i miłość o którą prosi.

autor

Dominique

Napisany: 2005-06-24 Dodano: 2005-06-24 20:59:11

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie