ona

mówiła, że życie mało jej dało
u bram piekła stała nie raz
a serce z tęsknoty bolało
nim się zmieniło w bezduszny głaz
wzrok tępy, wbity gdzieś w otchłań
trafił się w końcu „szach i mat”
choć usta wciąż szepczą „zostań”
na świat już patrzy zza krat
własnych ograniczeń, które stworzyła
przez lata wojny ze swymi myślami
już zapomniała, że kiedyś marzyła
by rozprawić się z przeszłości duchami
bo one będą miały nad nią kontrolę
dopóki nie dźwignie się z rozpaczy
czas przerwać swoją niewolę
a wtedy szczęście swoje zobaczy

autor

Belferka

Napisany: 2019-01-13 Dodano: 2019-01-13 23:21:47

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie