Ona nie patrzy.

Zaciska rozmodlone powieki w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Uświęcona woda obmywa jej duszę, a jej łzy spływają nieśmiało.
Unosi się zapach kadzidła.
W dymie, w którym schowała swój fałsz, w dymie taka bezpieczna.

A ponieważ ściska powieki, zmarszczki nie pozwalają jej patrzeć.
Dziecko składające ręce do Boga, w którym się zakochało, nagle zasypia i spada.
Główka nie zapamiętuje, ale pojawia się kilka lat samotności w szpitalach.
Ponieważ ona nie patrzyła.

autor

K_a

Napisany: 2021-03-11 Dodano: 2021-03-11 08:43:12

Ten wiersz przeczytano 872 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie