Onomatopeiczna impresja

I
wyrosła jako nadmorska honkenia i przez dobrych kilka lat
wciąż zasypywały ją drobne ziarenka a małe
mięsiste listki płakały krótko
i opadały aż do słonej wody

płożyła się powoli przez gęste fale piasku bojąc się
rzadkiej ciepłej otwartości morza

"może
morze to sól
sól to śmierć"
szeleściła zanurzając
czerwcowe różowawe kwiaty w miękkość wydmy

a mimo to wiosną wypatrywała czasem z nadzieją
jakiejś
holometabolii
homolizy zamiast homogenizacji
przerwanej hory
ho ho

II
więc skupmy się na tym że teraz jest chamedafne
rośliną z rodziny wrzosowatych
ma skórzaste zimotrwałe liście i białe kwiaty

bywa trochę trująca dlatego należy uważać
zwłaszcza gdy tuli do siebie drżące z napięcia płatki
albo kiedy drobne ząbki na jej liściach wibrują niecierpliwie
jak przystało na zagrożone wyginięciem

gdy patrzy się na jej wysiłki kiedy próbuje
oderwać się od aksamitnej ziemi
chciałoby się krzyknąć
chapeau bas
swoista chanson de geste
cha-cha
cha cha

III
a skończmy może na tym że kiedyś zwiędnie jako
łodyżka hizopu ciężka od niedekoracyjnych kwiatów

z potartego liścia uniesie się zapach eterycznego olejku
i tak będzie stać i pachnieć
jak każą zasady hierokratycznego high-life'u

a kiedy już przełamią dla celów obrzędowych
cienką pnącą się ku górze łodygę
zwilgotnieją liście posłuszne higronastii
hinc illae lacrimae
hi hi

autor

Claire Verite

Dodano: 2008-08-03 00:26:49

Ten wiersz przeczytano 939 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie