W oparach absurdu

Czasem w środku nocy się budzę
Siadam na łóżku i patrzę
Przyglądam się twarzy
Śpiącego koło mnie człowieka
Kim jesteś? – pytam sama siebie
Dlaczego z Tobą swe życie związałam?
Kim jestem dla Ciebie?
Jam całym Twym światem
Masz mnie tylko
To mną się bawisz
Mną leczysz rany
Mną łagodzisz smutki
To na mnie wyładowujesz
Swe niepowodzenia
Lecz kim Ty dla mnie jesteś?
Tyś mą chorobą
Śmiercią powolną
W samotności cierpieniem
Ty zginiesz beze mnie
Ja zginę z Tobą
Tak tkwimy w absurdu oparach
Za dniem dzień kolejny

Czas lekarz postawił diagnozę
Wystawił receptę
Tylko czy lek skuteczny się okaże?
Albo czy sił do walki z chorobą wystarczy?

autor

Maja Przetacka

Napisany: 2008-06-05 Dodano: 2008-06-05 22:18:02

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie