Opętanie
Wiosna w pąki bogata otuliła gniazda.
Słodką nutą w powietrzu nad fiołkami
fruwa.
W żabostawie na rzęsach stanęła
nostalgia.
Wiatr huśtawką nastrojów nad osiką
zadrżał.
W powalonym modrzewiu ukryła się burza.
Pąki w wiosnę bogate, usiadły na
gniazdach.
Pierwsze pszczoły miód znoszą mniszkom do
ołtarza.
Żuraw świt z ukochaną roztańczył tak w
różach,
aż moczarom na rzęsach zakwitła
nostalgia.
Dziewosłęby rozesłał bocian z dziobem w
gwiazdach.
Z wielkiej chmury na bruku została
kałuża.
Wiosna w gody bogata opętała gniazda.
Nad pastwiskiem się pastwi upojony
rajgras.
Prosto z serc polnych gruszy biała zamieć
hula.
Łąkom rzecznym na rzęsach rozbłysła
nostalgia.
Świeżą zieleń z błękitem pomieszała
magia,
słodką nutą w powietrzu nad fiołkami
fruwa.
Pędy w pąki bogate wypełniły gniazda.
W tatarakach, po rzęsach kap, kap. Łka
nostalgia.
Stella-Jagoda
Komentarze (56)
Dziekuje serdecznie mili goscie za chwile przy mojej
wiosnie :)
bardzo wiosennie. Ślicznie u Ciebie, jak zawsze Ewuniu
:)
Villanella palce lizać.
Łka nostalgia. :):)
Wiosna zwykle nami włada i nie możemy jej się nawet
oprzeć, jest taka jest piękna, jak ten wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
Spacerowałam po tej wiosennej przestrzeni. Czytając
czułam to wiosenne opętanie piękną przyrodą.
Pozdrawiam cieplutko z podobaniem:)
Ślicznie. Tylko dla mnie pszczoły zabierają miód
mniszkom, a nie znoszą go.
Bardzo ładne opętanie...
Mistrzostwo świata!
Cudownie, Ewuniu, bawisz się słowem.
Miłego wieczoru :)
piękny wiersz,
szkoda,że nie możemy w pełni korzystać
z uroków wiosny,
miłego wieczoru:)
Piękności :-) dobrze to ujęłaś... wiosna to opętanie
dla przyrody... nagły ruch, byle zdarzyć z rozrodem :-
)
Super! :-) Namalowałaś słowami piękny obraz, a
właściwie obrazy :-)... Czytając, wyobrażam sobie, że
tam jestem... I patrzę na to wszystko, zapomniawszy na
dobre o tym przykrym obliczu wiosny...
Pozdrawiam serdecznie :-)