Opowieść

Idziesz ulicą, szarą i brudną -
Pada deszcz,
Ona leży pod ścianą nieprzytomna,
Pytasz co jej jest, jednak nie odpowiada…
Twarz ma jak z lodu,
oczy z kamienia, nie potrafi wydobyć z siebie skinienia.
Wołasz o pomoc, nikt cię nie słyszy,
może ludzie pozwolą żeby i w tobie umarły rysy?
Gdy twoje serce pęknie tak jak jej,
czy będziesz w stanie skleić dzień?
Po chwili ty też zamienisz się w sopel lodu
i nie odczujesz już więcej chłodu.
Będziecie trwać w deszczu,
chociaż jej nie znasz to i tak nie będzie ważne,
najważniejsze będą wasze słowa każde
I to czy dzięki nim wszystko wróci do normy
I to czy wszystko stanie się jasne.

Wszystkim, którzy czują się choć trochę samotnymi na tym świecie.

autor

Jola_m

Napisany: 2005-06-20 Dodano: 2006-05-06 14:30:37

Ten wiersz przeczytano 358 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie