OPOWIEŚĆ

To oni tacy zakochani,pełni energii i swoich umiejętności.
Idąc ulicą nic nie słyszę...tylko taką zacną cisze miłości.
On ją nosi na rękach o nic jej nie prosi,składa delikatne pocałunki codziennie z rana tak profesjonalnie i bez zażenowania.
Spędza z nią każdą wolną chwile ...jest przy niej o każdej dobie...
Możliwe że wpada w fobię miłości ....zatracenia...i głębokiej namiętności.
A jednak można tak kochać...a po nocach da się nie szlochać.
Zwykły dzień a tyle zmienił....okryci w zacnej pościeli...
Zadzwonił telefon ..o moja kochana dlaczego mi nie powiedziałaś?
Ona jest chora na raka ....zawsze szukała ambitnego chłopaka.
Gdy miłość ich znalazła ...ona odejdzie ...
Smutne to niesamowicie....przykro mi już nic nie zrobicie.
Łzy płyną po jego policzku nieubłaganie,
Czas płynie niewybłaganie...Zapatrzeni w swoje oczy boją się rozłąki dwojga serc tak mocno złączonych.
Teraz każdy dzień jest dla nich wyzwaniem...Kochają się jeszcze mocniej....a ich złociste ręce się nie rozłączają.

autor

Malina21

Napisany: 2016-06-21 Dodano: 2016-06-21 11:15:15

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie