Opowieść barda I

Przez ciszę lasu dwie sylwetki przebiegają,
Szybko, jak konie w galopie karkołomnym,
Wstęgę lasu w szaleństwie przecinają,
Napędzane instynktem nieprzytomnym,

Czemu za tą drugą cały czas gonię,
Jak Piotruś Pan za swoim cieniem?
Czemu cały czas się przed tą myślą bronię,
Że ta druga postać nie jest moim przeznaczeniem?

I stanęły na przeciwko siebie dwie istoty,
Jedna to człowiek, pełen dobrych chęci,
Na drugą dwuskrzydłą padł promień słońca złoty,
Z jednym skrzydle tchnienie życia w drugim dotyk śmierci,

Czy jesteś demonem czy stałaś aniołem,
Dziewczyna, którą pokochałem nadal w tobie żyje,
Pojąłem to w chwili od której gonić cię zacząłem,
Między skrzydłami anioła i demona ty się kryjesz,

Podszedł chłopak i uwięził ją w swym uścisku,
Dotyk śmierci w nicość był niweczony,
I pojawiła się znowu dziewczyna w jasnym błysku,
A morał z tej opowieści taki:
Siła miłości jest w stanie pokonać nawet demony.

autor

Serafin

Napisany: 2005-03-18 Dodano: 2005-03-18 12:43:59

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie