Głos z gwiazd

Światło srebrnego księżyca,
Zdejmuje ze mnie otoczkę lekkiego snu,
Oczy delikatnym światłem nasyca,
Przenika dziwna lekkość, ziemia odrywa się od stóp,

Może ktoś inny patrzy w ciebie tak samo,
Może dajesz mi znaki, chcesz abym zrozumiał,
Może chcesz abym komuś szepnął "dobranoc",
Albo zaśpiewał serenadę przy dźwiękach gitary,
Ech... gdybym tylko umiał...,

Kiedyś przy symfonii spadających gwiazd,
Kiedyś razem przy Wielkiej Niedźwiedzicy ty i ja,
Kiedyś spotkamy się, gdy nastanie pora czasu naszego,
Gdy tysiącami błyszczących iskier rozświetli się niebo,

Wtedy spotkamy się choćby na świata końcu,
I aby nikt nas nie widział, otuleni blaskiem księżyca,
Polecimy, tylko my dwoje, razem ku słońcu.

autor

Serafin

Napisany: 2005-03-16 Dodano: 2005-03-16 11:53:23

Ten wiersz przeczytano 662 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie