Opowieść nienarodzonego dziecka

Aborcja - ja nie boję się,
Moja matka nie zabije mnie.
Nie pozwoli na coś takiego,
Na coś takiego złego..

Byłam jeszcze nienarodzona
-nie dała szansy mi się narodzić.

Doktor powiedział:
Będzie upośledzona,
i że to jest wada wrodzona.
Przyjąć tej wiadomości nie umiała,
Przyszłości z takim dzieckiem się bała.
Wielu obowiązków związanych z nim,
Życia tak trudnego, jak nie wyobraża sobie nikt.

Ona mnie żywcem pogrzebała,
W złunej myśli trwała...

Myślała, że będzie jej lżej,
Ale cierpiała jak meżczyźni trzej.
Żałowała tego co zrobiła,
Że tak bezmyślnie człowieka zabiła,
Że już nie odzyska mnie,
Sama zabić chciała się...

Lecz ja nad nią czuwałam,
Mimo wszystko jej śmierci nie chciałam.
Widziałam, że żałowała,
Że tak bardzo mnie kochała...

Była taka młoda...miała naście lat
-skąd mogła wiedzieć co jest dobre, a co złe...
Samia do końca nie wiedziała czego chce...
Zdecydowała się jednak na taki krok,
Zrozumiała po fakcie, że popełniła wielki bład...

autor

31blondynka03

Dodano: 2006-12-30 12:23:13

Ten wiersz przeczytano 1104 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie