Optymistycznie o umieraniu

- Mamo, czy ja umrę?
- Kiedyś na pewno kochanie...
- Ale kiedy to będzie?
- Masz jeszcze dużo czasu, dziecko.

Jak lepiej umrzeć?
Jako dziecko, nie zaznawszy jeszcze niczego. Przecież nie tęskno do czegoś, czego nie znamy.
Czy w kwiecie wieku. Zniknąć z hukiem. Czerpiąc garściami ze studni młodości.
A może będąc starym, doświadczywszy już miliona minut. Zostawić spokojnie wszystkich i wszystko, bez wyrzutów sumienia.
Lecz kiedykolwiek to nastąpi. Jutro czy za 100 lat. Umrę szczęśliwa, bo jak nikt kocham życie!

- Mamo, czy ja umrę?
- Kocham Cię...

' Życie jest piękne. Tak piękne, że Śmierć się w nim zakochała '

autor

odbicie w lustrze

Dodano: 2006-09-27 21:34:17

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie