Opuszczony port

W swojej przekornej naiwności,
wciąż poszukuję porozumienia,
rozwiązania, ależ mi dokuczasz.

Zbratać się mogłem, tak na całego,
a teraz emocjonalnie zagubiony
stoję u Twego boku, zupełnie nagi.

Skąd irracjonalne skargi płyną,
tak rozjuszone o brzeg ścierają
liny, które nas połączyły?

Być może obwiniać będę
dryfujące, nowe oblicze,
co zatonie po jakimś czasie.

Odpływam w samotny rejs.

autor

ssaq

Dodano: 2007-08-08 15:43:33

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie