Oręże

Pokonam się mym własnym pragnieniem...
Cóż poezji miecz obustronny orężem
Lecz nie podam się bez walki przecie

Tak odraz polec nie można

Pozwól, zatem mi się pieścić
Opuszkami delikatnych palców
Jak rosy krople na płatkach kwiatów
Niech tak czułe ślady zostania na skórze

Wiec nim polegnę mym ciałem na łoże

Nim szklanej góry zdobędę szyty
Niech płonie ogień namiętności !!
Niech zadrży ziemia i jęknie z rozkoszy

Pęknie tama dzikich żądzy
Pogrążmy się w perwersyjenj namiętności
Zbyt gorąca i pomysłowi by zadowoli się od razu
Spragnienie siebie … rozdarci w strachu

Rozstąpi się białej pościeli morze
I zatoniemy uścisku kochanków…

W spełnionej rozkoszy…

autor

Regins

Napisany: 2005-04-14 Dodano: 2005-04-13 00:35:34

Ten wiersz przeczytano 762 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie