Osadzona w realiach

Wiersz – list do opowiadania pod tym samym tytułem

Gdy patrzę na niebo, widzę obłok Twojej twarzy
każdy na moim miejscu, o pracy z Tobą marzy.
Przy komputerze z rana widzę co dzień Ciebie,
czuję się wtedy, jak bym zamieszkał w niebie.
Wiem, że chwile z Tobą przy pracy spędzone,
są tym miłym widokiem uśmiechu osłodzone.
Pragnę w Twoje oczy, utopić moje spojrzenie
i pogrążyć się potem w ciszy w moje marzenie.
Poczuć kiedyś ową przestrzeń między ustami
i już obiecuje lecz tylko ma miejsce czasami,
co podobno pocałunku jeszcze nie realizuje.
Wyobraźnię moją trochę nieskromnie maluje,
lecz nie myśl moja droga, źle o mnie proszę.
Ja w sercu moim do Ciebie miłość swą noszę.
Wybacz, że dotyk mój jest tak powściągliwy.
Boję się odrzucenia, gdyż jestem wrażliwy.
Chciałbym całować Twoje dłonie i szyję,
przytulać Ciebie mocno tak długo póki żyję.
Jeśli Cię przypadkiem jeszcze nie zanudziłem
i w Twych wątpliwościach nie strudziłem.
Chcę Ci powiedzieć jesteś moim zjawiskiem.
W życiu wielkiej fortuny szczęścia zyskiem.
Z Tobą tylko przez: życia lasy, góry i oceany.
Urok, czar jego i magia dla Ciebie obiecany.
Proszę zechciej tylko na mnie spojrzeć czasem
i do parku na spacer tak zwyczajnie iść razem.

16.12.2009 r. godz. 21:38

Elizabeth

Jeden z wielu wątków mojego opowiadania, to miłość nieśmiałego bohatera do koleżanki z pracy, która nie bardzo jest nim zainteresowana. Ostatecznie, któregoś dnia decyduje się, na podrzucenie jej liścika z powyższym wierszem.

autor

Eliza Beth

Napisany: 2009-12-16 Dodano: 2024-04-15 09:40:16

Ten wiersz przeczytano 229 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie