Osamotniona

Myśl poszarzała, odeszły marzenia
czmychły daleko, jak jesienny liść
serce w samotność moje się zmienia
dokąd mam teraz w pojedynkę iść?

Cichutką strugą łzy z oczu płyną
aż w gardle dławi, że brak jest słów
siedzę nad starą, zdartą płytą
wspominam czar i urok twój.

Mówiłeś szeptem, szalone słowa
wciąż całowałeś, tuliłeś mnie
po tylu latach żal mi pozostał
straciłam nadzieję, że ujrzę cię.

Wybrałeś nową i inną miłość
zmieniłeś życie w morze łez
wypełniam bólem serca nicość
melancholijny pada deszcz.

Stara muzyka ciągle przerywa
cichą melodię z przeszłości gra
pająk zaczyna w nić owijać
osamotniona, odtwarzam czas.

autor

Ola

Napisany: 2013-12-07 Dodano: 2013-12-07 01:45:46

Ten wiersz przeczytano 1930 razy

Oddanych głosów: 64

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie