osobnik
szczęścia trudno zaznać
bez trosk bólu żalu
typowy mezalians
życiowego balu
piękno świata widzę
chwile celebruję
gonię za królikiem
wyzwań potrzebuję
odchodzę od stada
choć w grupie bezpieczniej
charakteru skaza
ale taki jestem
bo nie zawsze chodzi
w naszym krótkim bycie
by krakać jak wrony
dużo i o niczym
Komentarze (26)
Jeśli wejdziesz między wrony, niekoniecznie trzeba
krakać jak one!
Pozdrawiam serdecznie:)
"bo nie zawsze chodzi
w naszym krótkim bycie
by krakać jak wrony
dużo i o niczym"
...mądrze - na tak :)
Dobrze ujęte :)W dzisiejszym świecie indywidualizm w
coraz wyższej stoi cenie, bo wiąże się z odwagą, a ta
nigdy nie straci na wartości. Gratuluję wiersza.
Pozdrawiam :)
Piękna alegoria. Pozdrawiam
Ducha w człowieku się mierzy, sumą doświadczeń i
przeżyć! Pozdrawiam!
Podoba mi się trochę jakbym siebie widziała.Miłego
dnia;)
Podoba mi się. Też mam taką duszę "osobnika".
Pozdrawiam :)
osobno, więc osobnik - super tytuł; niby prosta
rymowanka, ale mądra (ze znakomitą puentą:)
świetnie podoba mi się + ;))
Dobry wiersz w myśl przysłowia:) Pozdrawiam.
Mądre przesłanie, bo w życiu nie zawsze o to
chodzi,wbrew przysłowiu, żeby nie zgubić własnego
ja.Pozdrawiam.