Ostatnia droga... (brachykolon)

Przez step szedł koń i rżał,
a step zeń śmiał się, śmiał,
bo koń jak but, jak trep
się darł, gdy szedł przez step.

Szedł koń przez gaj i las,
a nad nim sęp i kruk
jak kum i brat mu wraz
(a kruk i sęp - to wróg).

Był mrok i gwiazd lśnił rój,
a koń szedł już wśród tuj.
Tam czuł i głód, i chłód,
i czuł też znój i trud...

Szedł koń i szedł, aż padł...
a cel był już tuż, tuż.
Lecz kto by dziś to zgadł,
że koń miał iść pod nóż?


Gliwice 10.11.2020 r.

autor

Berenika57

Napisany: 2020-11-10 Dodano: 2020-11-11 10:41:22

Ten wiersz przeczytano 946 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie