Ostatnie kuszenie

Trzeba umiejętnie
Powoli
Przygotować grunt
Upatrzonej ofierze
Usunąć spod nóg
Cały świat
A na jego miejsce
Wstaw lodowaty błękit
Swoich oczu
Głos głęboki
Jak ciemna studnia
Bez dna
Dać posmakować
Migdałowej rozkoszy
Nim zorientuje się
Że to arszenik
Ma smak i zapach
Migdałowy
I w ostatnim
Przedśmiertnym zadziwieniu
Szepnie
To ty?
A więc to właśnie znaczy
Umrzeć z miłości
A później dowiesz się
Że umierając
Rzuciła klątwę przebaczenia
Żyj z nią teraz
Jeśli potrafisz

autor

dzika_orchidea

Napisany: 2005-06-14 Dodano: 2007-11-01 19:24:42

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie