Ostatnie pożegnanie

Jakieś słowa skreślone ni to wierszowane, ni prozą pisane. Ani to wena, ani natchnienie - refleksyjne wspomnienie:)

Choroba dopada - lądujesz w szpitalu.
Dowiadujesz się, że ktoś bliski na drugim krańcu świata tak samo z chorobą zmaga się.

Niemocy siłę pozostawiasz nadziei. Modlitwa i cisza między wami. Ciężar choroby dopada oboje: Czy kiedyś się spotkamy?

Kryzys sytuacji zdrowotnej mija - radość niezmierna. Telefoniczna rozmowa, tak możesz się komunikować.

Jedyna twoja bliska osoba, dla niej jesteś gotowa zrobić wszystko.

Piękno chwil trwa krótko.

Zła wiadomość burzy nadziei świat. Obolała, pakujesz podręczny bagaż, przemieszasz tysiące kilometrów.

Spotkanie. Stoisz, nie mogąc stać. Aparatury, maszyny, sprzętu bez liku. Łapiesz kochaną osobę za rękę, by się przywitać. Odwracasz głowę kryjąc łzy.

Lekarze patrzą na ciebie jak na zjawisko. Tłumacząc wręczają papier: 'Odłączamy – proszę podpisać'. Trzęsące ręce nie mogą nic. Słów usta nie wydobywają.
Myśli krzyczą – 'przyszła śmierć? Ja jej wyrocznią nie będę!'

Ratują życie bliskiej...
Wiara nie opuszcza,jest stabilizacja bez radości życia - śpiączka.

Ledwo żyjąca wciąż wierzysz, że zdołasz kochaną osobę zabrać do domu.

Załatwiasz medyczny helikopter - ogromne koszty. Sprzedajesz wszystko.Pospiesznie uwijasz tok spraw, by wrócić do osoby jedynej jaką masz.

Nagle telefon ze szpitala,ktoś oznajmia: "Pani... zmarła..."

Siadasz, milczysz, paraliż dopada cię.

Zamiast helikoptera załatwiasz karawan - na dobre zawitała śmierć.

autor

JoaśkaB

Napisany: 2014-09-02 Dodano: 2014-09-02 18:58:44

Ten wiersz przeczytano 1359 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie