Ostatnie zdanie

Sam jestem ciekaw, co mi każe,
usuwać wszystko z mojej głowy.
Mam tam magazyn moich marzeń,
zawsze ujawnić treść gotowy.

Kto mi to każe zlikwidować,
jaki przykładnie temat czuję.
Bo biblioteka jest wzorowa
i każdy dzionek rejestruje.

Tam szkolne lata zapisałem,
czy są udane, nie chcę zwodzić.
Ale wspaniałe lata miałem,
takiej pamięci żal jest szkodzić.

Wojska dwa lata są wdrażane,
też z przyjemnością je wpisuję.
Nie były owszem moim planem,
lecz kto z ważności tej żartuje.

Tu najcenniejszy zacznę wątek,
o nieprzeciętnej swej wartości.
Tak nowy zaczął się początek,
bo kształtowany snem miłości.

To data ślubu, to był Wrzesień,
potem mych dzieci narodziny.
Los litościwie pióro niesie,
pisząc miesiące, dni, godziny.

A teraz muszę przerwać nutę,
cisza oblecze nowe zdanie.
I zapanuje tylko smutek,
bo kto wciąż wierzy w zmartwychwstanie…

15/02/2024r

autor

Grand

Napisany: 2024-02-16 Dodano: 2024-02-16 09:39:40

Ten wiersz przeczytano 222 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie