Ostre jak brzytwa myśli

Ostre jak brzytwa myśli
Rozcinają podniebienie
Smakuję je w czasie chwil
Odpornych na sumienie


Gdy kolorujesz przyszłość
A przeszłość gumką ścierasz
Mocno zacisnąć zęby musisz
Dziś pytasz
Jutro strzelasz

Gdy brniesz przez śnieg
A w oczach nosisz wióry
W myślach kołdrą ciała się osłaniasz
I czujesz ciepło skóry

Bo morał wczoraj inny był
Zbyt jasny zbyt klarowny
Dziś patrząc coraz bardziej w tył
Przestajesz być rozmowny


Na ziemi nieba klęcząc
Swój smutek demonstruję
Zwymiotowałem cały świat
A nadal wymiotuję


I klęczał tak bez końca
Samotny człowieczyna
Każdorazowo chyląc usta
Na nowo rozpoczyna

Bez końca koniec jawił się
Codziennie od początku
A mimo to on dalej był
Majstrował coś w żołądku.

autor

Jaskiel

Napisany: 2007-12-14 Dodano: 2008-01-20 11:36:00

Ten wiersz przeczytano 1696 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie