Ot pierun! Dusza przeklęta

czas mnie goni w szarości bezmiarze
pełnych różnych ubarwianych zdarzeń
Okna ucichłe, zaspane domy
serca ludzkie jak feniks zamienione w popioły

Tak mi mijają lata w ukochanej poezji przystani
gdzie zacumowałam do rzeczywistości granic.
I choć cuma mocno trzyma to dusza się wciąż wyrywa
Gdzie jesteś?
Żegluje, po morzach dryfuje.....
Zakochana, przemoknieta
Ot pierun!dusza przeklęta....

autor

ktosia25

Napisany: 2007-09-04 Dodano: 2007-09-04 21:19:02

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie