Otul mnie dziewczyno z beja!

Otul mnie płaszczem swej bliskości,już nie chcę być sam,
zrobię co zechcesz,tylko przytul,trochę ciepła mi daj!
Stoję na tym szczycie swego życia,mróz potęgą się chwali,
grad z nieba ciemnego jak mój świat,a wokół tylko zaśnieżone skały.
Już na każdą się wspinałem,na każdej raniłem zmarznięte ciało,
lecz zawsze wracałem w to miejsce,skraj góry nad przepaścią.
Przybądż wreszcie,nie bądż taka tajemnicza,
potrzebuję Cię!Potrzebuję życia!
Patrzę w dal,w bezkresne horyzonty mrożnej krainy,
ciszę tylko krzyk wichrów zagłusza,żadnej nadziei.
Wypatruję Twej twarzy,widzę ją na tle nieba czarnego,
ale to tylko złudzenie,głód serca mego.
Naprawdę jesteś tam,wśród plaż,w pięknym mieście,w pięknym życiu,
nie potrzebujesz,nie możesz po prostu powiedzieć:Kocham!Przybywam!
Ale ja czekam,bo co pozostało,gdy tęsknota odebrała wszelkie priorytety,
tylko Ty rozgrzewasz me myśli,tylko Ciebie chce moje serce!
I kocham Cię tą miłością,która zawsze nad innymi w tajemnicy królować będzie,
i pragnę i jeszcze!Więcej i więcej!
Wiem,muszę spisać puste karty swego losu,by żyć w realnym swiecie,
bo Ty nie przybędziesz nigdy przecież.
Ale nie chcę nie kochać,to tylko mam,
i wciąż powracającą,Twą śliczną twarz.
Twoje słowa uwielbienia w złotej klatce schowałem,
by nigdy ich nie stracić,by mi przypominały.
O tym,że jesteś i kochasz po cichu,
o tym,że to nie sen,tylko nasza niespełniona miłość.
I marzę....wciąż o tym przypadkowym spotkaniu,
gdy ujrzymy się naprzeciw...łzy popłyną same...

autor

rebel

Napisany: 2006-10-12 Dodano: 2006-10-12 15:48:54

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie