PACIORKI SMUTKU
Kiedy życie przelatuje
sens wypada z rąk
analizuje
czym jest śmierć
wybawieniem
spacerem samotnych dusz
aleją zagubionych
okaleczonych
łzy paciorki smutku
zatopione w kielichu goryczy
odszedł ktoś
pozostawiając uchyloną bramę
pomiędzy niebem a nami w tęsknocie.
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2012-09-07 18:12:46
Ten wiersz przeczytano 447 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Wbrew temu co napisała - uhaha - wiersz jest głeboki..
zmusza do zastanowienia nad przemijajacym życiem w
którym więcej bywało smutku niż radości... rozterką i
ciągłą tęsknotą...
Chyba powinnam tu napisać, że się wzruszyłam,
rozmarzyłam i że daje do myślenia,a wreszcie cieplutko
pozdrpwić.
Ale poza wszystkim, to wierszyk jest słabiutki,
przepełniony tanim sentymentalizmem i wyświechtanymi
zwrotami.
Aż się łza zakręciła. Cudowny wiersz.