Pada deszcz

Łzy deszczu wciąż giną na szybie
Przestrzeń życia powiększa się rybie...
Słowa umknęły za oknem
Niedługo zmarzniętej podłogi dotknę
Nadzieja tworzy kałużę,
A głośne stukanie zwiastuje burzę
Przytwierdzi ją niedługo tęcza
Drzewo liściom opiekę wręcza
A wieża wysoka moknie sama...
W człowieku zakochana..
Parasol kolejny się rozkłada
I na ulicy coraz bardziej pusto- to zagłada
Wszyscy uciekają gdzieś, nie wiadomo gdzie,
A radości wszelkie- głęboko na dnie
Pewnie zaraz się rozpogodzi
Pogoda człowiekowi dogodzi
A ja, żebym nie bała się wtenczas sama
Otworzy się przede mną przyjaźni brama
Włożę najpierw w zamek klucz złoty
I znikną wszystkie deszczowe kłopoty...

autor

Izabellka

Dodano: 2006-05-29 16:43:00

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie