pakuję marzenia
gromadzone latami
w kieszeniach płaszcza
tomiku wierszy
pod kolorową poduszką
złotym abażurem
tylko szuflady nie otwieram
zawsze należała do ciebie
równo ułożone koszule
białe szare kremowe
bez zapachu
prawie z namaszczeniem
zakładam pantofle
z zachowaną pamięcią
przebrzmiałych
tanecznych kroków
dopinam sweter
drobniutkie guziki
wypolerowane
niecierpliwymi palcami
zachowały ciepło
jeszcze raz
obejmuję cię wzrokiem
wychodzę
autor
Donna
Dodano: 2016-02-17 19:16:20
Ten wiersz przeczytano 957 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Te marzenia wyjechały na zawsze,
jednak może na nowe są szanse.
ech! te wspomnienia ! pozdrawiam
Tak rozstania są zawsze bolesne , pamięć o nich
rownież , wiem że cieżko się po czymś takim
całkowicie oczyścić , ale jeśli tego nie zrobimy , to
nie będziemy w stanie otworzyć się na nowe :( pięknie
oddana refleksja , buziaki