Pamięć

Niczym mgła w lesie nad ranem
Niczym pył na polnej drodze
Niczym śmiech dziecka w ogrodzie

Subtelną być, nieuchwytną stać się

Niczym zorza jaśniejąca na niebie
Niczym tęcza błyszcząca

Jaśnieć i rozdawać światło

Niczym słońce gasnące o zachodzie
Niczym księżyc wschodzący wraz z nadejściem nocy

Upadać i podnosić się każdego momentu na nowo.

Brzmieć przez wszystkie lata i grać wspomnień melodie.

Nigdy nie być obojętną.
Nigdy niczego nie żałować.
Gdy przyjdzie pora do Boga kieszeni się schować
i zasnąć pozornie, bo życie to czyny nie słowa.

autor

tamiska

Dodano: 2009-03-03 21:11:39

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie