Pamięć

był człowiek i nie ma człowieka
żył biegał uśmiechał się
palił papierosy
zabierał powietrze
kradł przestrzeń
walczył z czasem jak my wszyscy
był sam
później kogoś miał
posadził drzewo
zostawił ślad butów
przy grządce marchewek

był człowiek i nie ma człowieka
powietrza tyle samo
przestrzeni nie więcej
śladu butów już nie ma
ale drzewo rośnie
ona podlewa je codzień

autor

Jasmina

Napisany: 2002-04-09 Dodano: 2006-06-29 07:02:33

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie