Pamięć
Gdy będziesz miała już zostać sama,
Nie płacz kochanie, i nie rozpaczaj.
W końcu to nie jest aż taki dramat,
Bo czas swój koniec kiedyś wyznacza.
Zegar wskazówek bieg zatrzymuje,
Cisza otacza ziemskie połacie.
Ból, chociaż straszny, wcale nie czuję,
To, czemu musisz cierpieć po stracie.
Smutek powleka piękno twej twarzy,
Oczy spłakane patrzą przed siebie.
Ale pamiętaj, gdy to się zdarzy,
Że tak gorąco kochałem ciebie.
Choć słów tych nigdy nie wymawiałem,
Wielkie znaczenie dla mnie wciąż miały.
Lecz je wyrazić zwyczajnie bałem,
A może byłem zbytnio nieśmiały.
Teraz, gdy sama kroczysz przez życie,
Przeczytaj wiersz ów, jako przesłanie.
Znalazłem kres swój na samym szczycie,
Pamięć przy tobie jednak zostanie.
autor
Grand
Dodano: 2011-05-30 09:28:28
Ten wiersz przeczytano 455 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Neris i copelza-dobre rady są zawsze mile
widziane.Dzięki....
Wiersz piękny,wzniosły wystarczy tylko usunąć gdy i
wpisać ze swym życiem.
wiem, że ci to rozwali sylabikę, ale walczysz z swym
jest koszmarne do wymówienia nawet w myślach:) wywal
sama, a do z dodaj e i będzie git:)
tak ! pamięć to potwierdzenie bliskości słowem i
czynem Piękny doda otuchy niejednemu człowiekowi
Pozdrawiam
Piękny wiersz. Pozdrawiam:)
I znów komentarz poniżej nie dotyczy tego wiersza,
ten jest melancholijny i ładny.
O,to ja już wczoraj to skomentowałam.