Pamiętam

Czy ja go pamiętam - chyba był wysoki
Miał kręcone włosy lekko posrebrzane
I podobno jak ja był niebieskooki
Obraz w oczach dziecka na zawsze zostanie

Moja mała pamięć ledwie pięcioletnia
Zapisała w głębi szarych złóż mądrości
Jakby mgłą spowite dzieje swego kwietnia
Gdy przez sen szukała ojcowskiej miłości

A on w swoim łożu leżał odrętwiały
I tylko pogładzić mógł po główce płowej
Siły go opadły oczy szkłem błyszczały
Patrzył oknem w niebo skąd wyrok surowy

Czasem opowiadał niestworzone rzeczy
Wymyślał historie nie do uwierzenia
Słuchali sąsiedzi i nikt nie zaprzeczył
Chociaż nie było w tym prawdy ani cienia

Wieczorami duchy wędrowały słowem
Po dworach i strychach biedaków i panów
On te opowieści zawsze miał gotowe
Znał życie żebraków i wozy Cyganów

Siadywałam przy nim na wezgłowiu łóżka
Wieczorem za oknem kuwikała sowa
Była to ostatnia w jego życiu wróżka
On wiedział że droga czeka już gotowa

A gdy rano wstałam leżał tak bez ruchu
Wtuliłam się w niego objęłam za szyję
Starszy brat mnie szarpał wśród płaczu wybuchów
Krzyczał że nie wolno tata już nie żyje

A kiedy się ludzie schodzili żegnali
Siostra Stefcia rzewnie zawodziła za nim
Moje serce było z zagadkowej stali
Pośliniłam oczy by mnie kto nie zganił

Na cmentarzu ręce wzniosły mnie nad grobem
Żebym zobaczyła gdzie odszedł mój tata
Do dziś nie rozumiem czy takim sposobem
Los mnie wynagrodził czy skarał na lata

Dziękuję za uwagę.

autor

julka56

Dodano: 2009-02-01 00:48:43

Ten wiersz przeczytano 924 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie