Paranoja

Ucichły wnet krzyki ulicznej paranoi
a światła gasły, jedno po drugim, powoli.
Noc owinęła mi się wokół stóp.
Nie było już nic oprócz pustego pokoju
Chusteczki co w ręce ściskałam gorączkowo
I łez, które leniwie paliły policzki.

Zasnęły wnet gwiazdy, a księżyc razem z nimi
obudził mnie świt blady.
Popchnął gdzieś w ramiona szarej rzeczywistości,
a ja nic nie rozumiałam
i nic nie powiedziałam,
bo nie było już o czym

Ucichły wnet krzyki ulicznej paranoi
światła znowu gasły
jedno po drugim
powoli
Sen targał moją duszę
zabrakło mi słów..
Muszę wstać jutro rano.
Znów

Moje i jej

autor

Łucja

Dodano: 2008-12-11 18:23:34

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie