Park nocą.

W sieci gałęzi, pośród nocy,
Drzewa łowiły gwiazdy lśniące,
A gwiazdy? Nic to...
Nadal jaśniały. Ciche, drwiące.

Wiatr wściekły szarpie za płaszcza połacie
Który mu uwiązł wśród kolców jeżyny
Zostawi pewnie tam zerwane skrawki
Dzień je odmieni, zmieni w pajęczyny

Nimfa tajemnie, na brzegu strumienia
Zaznajamiała z odbiciem księżyca
Nagości swojej, formy oraz lśnienia
I tylko faun z fontanny, spoglądał w zachwycie.

;0)

autor

BERTio

Napisany: 2005-01-25 Dodano: 2006-08-15 16:26:44

Ten wiersz przeczytano 710 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie