pastorałka

w królestwie stłumionych kłamstw
ślepną nasze oczy
otwierane od święta
gdy pokolenie tkwi jeszcze w błędach

to takie nowe
czytać stare wiersze jak kwiaty
wspominając obłudne podszepty
i będzie nas kusić w złym momencie
krew najtragiczniejsza

nocą kiedy serca twego nie widzę
staję się w prośbie niby mgiełką
w promieniu tych kilku kapliczek
na tylu miesiącach
nagiej skóry dotykając palcami.

autor

wojtek arp

Napisany: 2013-09-20 Dodano: 2013-09-20 20:43:35

Ten wiersz przeczytano 640 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie