Patriota

Nie słychać strzałów, nie widać ludzi,
W dołach na metr głębokich leżą…
Zwłoki bezwładnie, nikt ich nie obudzi,
Jeden samotnik wśród ciał, niech bieżą,
Nie walczy o medal, nie ten się liczy.
Deszcz ulewny, w błocie siedzieć musi,
Długo tak? Aż do śmierci, czy jest nadzieja?
Do kompana podchodzi, ma dość ciszy,
Na gorszej był wojnie, lecz nie pokonał Rusi!
Nie spotkał pomocy, ni dobrodzieja!
Patriota wielki ileż cierpieć jeszcze musi?
Lęk gotuje się ogromny, para z ust, lecz coś kusi,
Podniósł głowę, lecz nie wyżej niźli by zobaczyć,
Wten został w pozycji, cała gwardia na niego ruszy.
Słońce ukazało, nie musi już czekać, nie patrzyć,
Uwolniony spod młota ciężkiego jak strzelające z katuszy,
Gratulacje za przeżycie, patriotom nazwany!

autor

Szefol

Napisany: 2004-06-02 Dodano: 2004-06-18 16:27:44

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie