Królestwo

Wiersz ten skupia całą mą wiarę do Boga

Jak długo ksiądz w kościele przemawia,
Tak krótko wierni pamiętać będą.
Ile razy pragnę stanąć przed ludem,
Powołani z charyzmą, to nie kaskada,
Tak, by wierni słuchali…u stóp legną,
To tylko księża, nie porównuj ich z brudem!
Po co ludzie lgną ku świątyni,
Słysząc odgłos dzwonów z wieży.
Po cóż, skoro i tak nie słuchają mądrości,
Nie rozumieją, w końcu to nie głos bogini,
Nie trza mądrym być, by wiedzieć, iż nie bieży
Każdy człek zgubny myśli tylko o wolności!
By wreszcie skończyć z bełkotem pastora,
Zaśpiewać melodie i wyjść z bolączki,
Chcę stanąć na ołtarzu, miejscu potwora…
By przemówić, potem podnieść wysoko rączki!

autor

Szefol

Napisany: 2004-06-04 Dodano: 2004-06-18 16:31:27

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie