PCHEŁKA - WNUCZKA PCHŁY...

Pewna Pchełka, ciut szalona,
Wnuczka znanej Pchły Szachrajki,
Też być chciała, tak jak ona,
Bohaterką znanej bajki.

Wzrost mizerny, jak to pchełka,
Ale za to buta wielka
I maniery (raczej brak ich)
Te po swojej miała babci.
Głowę dumnie swą nosiła,
Bo majątek dziedziczyła,
A to: domek na przedmieściu,
W którym wszystko się pomieści,
Wręcz z przepychem urządzony
Gabinecik i salonik,
Moc pokoi i jadalnię,
Kuchnię, pralnię i sypialnię,
Oraz gospodarkę małą
Razem z menażerią całą.

Była grzeczna, schludna, miła,
Gra ją w pchełki nie bawiła.
Nie bywała przeto w klubie
Mówiąc wszystkim, że nie lubi.
Grała za to w totolotka,
Wierząc, że ją szczęście spotka.

Stroić się lubiła wielce,
(Jadła nożem i widelcem)
Brudząc czasem toalety
I żenada stąd, niestety.

Również chciała, tak jak babka,
Widzieć dzikie bestie w klatkach.
Gdy ujrzała z dala słonia,
To nie dała się przekonać,
Że słoń oswojony wielce
I nie zrobi krzywdy Pchełce.

Do cukierni wejść się bała,
No, bo babka tu bywała.
Jeszcze wszyscy pamiętali
Rurki z kremem, wstyd na sali,
Krem wyjadła i uciekła,
„Do widzenia” tylko rzekła.

Gdy przyjęcie chciała wydać,
Nikt u Pchełki nie chciał bywać.
Opowieści w krąg krążyły,
Jak to goście się bawili,
A Szachrajka, niby miła,
Z przyjaciółek sobie kpiła.

Choć Szachrajka się zmieniła
I lat upłynęło wiele,
Wnuczce sława zła przypadła.
Tak to się na świecie dzieje.

21.08.2006

autor

Lili Blue

Dodano: 2008-10-07 02:47:52

Ten wiersz przeczytano 5519 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie