Pędzący pociąg do nikąd

Gdy duch po ciemności wędruje
Poszukam z nim szczęścia dla serca.
Mijając kolejne przystanie w pędzącym pospiechu umysł rozwijam.
Im dalej, tym głębiej sięgam po przeszłość….
Szukam punktu w którym Go zgubiłam….
Ile jeszcze mam wędrować, szukać lat w których połówkę swego życia zgubiłam?
Nawet znicz w mojej dłoni nie rozświetla mi dróg.
Znajdę cząstki Ciebie w tamtym świecie
Choćbym siebie miała zgubić…
Za ten dawny uśmiech na Twej Twarzy dyktowany do mnie
Przebędę wieki pociągiem pędzącym do nikąd….

autor

Sfeshqś

Dodano: 2008-10-09 23:10:21

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie