Pędzę
Pędzę jak rakieta gdzieś na Marsa
Mijam ludzi w owczym pędzę
Pędzę pędzę pędzę
Może warto się zatrzymać
W swoje życie spojrzeć głębiej
Obok siebie ujrzeć znów człowieka
I nie myśleć że nam czas ucieka
Zwolnić na maleńką chwilę
Wyścig szczurów przerwać
Lodowate skruszyć serce
I nie patrzeć obojętnie na człowieka
autor
Martysia07;)
Dodano: 2006-10-20 19:46:29
Ten wiersz przeczytano 655 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.